GALERIA POD NAPIĘCIEM
archiwumGALERIA POD NAPIĘCIEM
archiwum
| Emptiness Potrójna wystawa „Emptiness” prezentuje wybór prac trójki studentów Doktoranckich Studiów Środowiskowych: Doroty Stolarskiej, Konrada Kultysa i Pawła Maciaka. Choć łączą ich wspólne studia i fotograficzna pasja, jednocześnie dzielą doświadczenia, wspomnienia i koncepcje. Wydawać by się mogło, iż próba pokazania odrębnych kolekcji, dodatkowo mocno naznaczonych rysem konceptualnym, skazana może być z góry na porażkę wynikającą z niespójności. Również technologicznie prezentowane prace ukazują spory rozstrzał: od fotografii błyskawicznych, przez metody tradycyjne, po eksperymenty z pogranicza filmu. Z jednej strony stoi tak znaczna różnorodność tematów i technik. Z drugiej zwyczajnemu widzowi pozostaje sam wyraz wizualny prezentowanych prac. Autorzy zdecydowali się opatrzyć swoje kolekcje krótkim komentarzem przedstawiającym widzom koncept czający się za wizualnymi artefaktami. Dopiero to rozwiązanie pozwala uruchomić u oglądających proces intelektualny stojący za pełnym przeżywaniem zarówno poszczególnych składowych wystaw, jak i zadać sobie pytania natury ogólnej, traktując to potrójne spotkanie z fotografią jako koherentną całość. Poszukując wspólnych cech przedstawionych obrazów nie sposób nie zauważyć pewnej wizualnej spójności. Analizując powierzchownie zaprezentowane fotografie łatwo połączyć je wspólnym motywem krajobrazu. Jednakże są to krajobrazy szczególne – puste, a jednak w sposób mniejszy lub większy dotknięte, naznaczone minioną ludzką bytnością. Miejsca o zatartej funkcji nadanej im przez człowieka, pozostawione przyrodzie, niezłomnym siłom natury bezwiednie przywracającym im pierwotny charakter. Są to krajobrazy miejsc zdewastowanych przez człowieka na różnych płaszczyznach, odmienione z nieskalanej czystości. Jednocześnie oczyszczane, zwalczane przez siły natury próbującej przywrócić im pierwotny charakter. Angielski tytuł wystawy (Emptiness) rozwija tutaj mnogość swoich rodzimych znaczeń: pustkę, jałowość, bezkres przestrzeni. Wszyscy autorzy, pomimo bardzo różnych koncepcji, starają się nieustannie eksplorować używane medium. I nie jest tu najistotniejsze podejście technologiczne, które u całej trójki jest perfekcyjne. Wydaje się, że ważniejsze stają się pytania o funkcje fotografii. Gdzie kończy się jej rola dokumentująca, katalogująca, a zaczyna metafizyczna? Czy da się, niczym w prawosławnej ikonie, otworzyć za pomocą obrazu okno do świata duchowego? Wejrzeć w niezauważalne, przywrócić miniony czas? Zdradzone pierwotne założenia konceptualne jeszcze bardziej pogłębiają kontemplacyjny charakter prezentowanych prac. Skłaniają nad refleksją nad miejscem człowieka w przyrodzie i realnym wpływem jego poczynań wobec kosmicznego pulsu natury. Cyklu naprzemiennej, nieustającej kreacji i destrukcji. Wszystkie te pytania te pozostawiane są oglądającym. Czy uda się znaleźć na nie odpowiedzi, a może sprowokują w oglądających stawianie kolejnych – rozsądzić możemy sami. Piotr Gryz
|