GALERIA POD NAPIĘCIEM
archiwumGALERIA POD NAPIĘCIEM
archiwum
| Na
wystawie przedstawiono prace z lat 2013-2015 stanowiące
realizację wstępnego tematu dla studentów
rozpoczynających naukę w pracowni i stawiających
pierwsze kroki z tabletem graficznym i technikami
malarstwa cyfrowego. Ćwiczenie, polegało na namalowaniu
z natury autoportretu lub portretu bez posiłkowania się
fotografią i technikami przetwarzania obrazu, z zachowaniem charakterystyki pracy polegającej na obserwacji z natury. Celem pracy było wypracowanie zindywidualizowanego podejścia do postawionego problemu oraz nauczenie traktowania komputera tabletu i oprogramowania jako narzędzia, a nie zastępnika autorskiej wypowiedzi plastycznej. •••
Pracownia Obrazu Cyfrowego powstała wraz z utworzeniem Katedry Multimediów na Wydziale Grafiki i Malarstwa Akademii Sztuk Pięknych w Łodzi w 2006 roku. Nosząc wówczas nazwę Pracowni Obrazu Komputerowego stała się pewnego rodzaju wydarzeniem bez precedensu w dotychczasowej działalności wydziału: do jej prowadzenia zaproszono profesora Jacka Nowotarskiego, wieloletniego nauczyciela rysunku, malarstwa, człowieka o szerokich zainteresowaniach związanych ze współczesną techniką, jednakże wyrosłego z tradycyjnych dziedzin sztuki i moją osobę - absolwenta Politechniki Łódzkiej, zajmującego się grafiką komputerową opartą mocno na wiedzy technicznej, a fascynującego się sztuką współczesną początkowo głównie pod kątem jej technikaliów. Ten niecodzienny, jak na dotychczasowe realia uczelni, konglomerat osobowości na przestrzeni lat zaowocował wytworzeniem się interesującej ciekawej formuły pracowni, opartej na wzajemnym przenikaniu się zainteresowań i doświadczeń prowadzących i próbie zaszczepienia w studentach zarówno zamiłowania do nowych technologii jak i do tradycji malarskiej i rysunkowej. W założeniu współtwórców ówczesnej Katedry Multimediów pod kierownictwem prof. Lesława Miśkiewicza, Pracownia Obrazu Komputerowego miała stanowić swego rodzaju pomost pomiędzy dużym zapotrzebowaniem studentów uczelni na możliwość realizowania się w przedsięwzięciach z zakresu „nowych mediów”, a konieczną do tego wiedzą zarówno artystyczną jak i techniczną. Objąwszy funkcję kierownika pracowni, profesor Nowotarski od samego początku wytyczył programową drogę zrywającą ze współczesnymi trendami sztuki mediów cyfrowych, otwarcie krytykując pewne postawy zarówno samych twórców jak i krytyków sztuki. Jak sam pisał w założeniach programowych: Niekompetentna i kompletnie niezrozumiała krytyka artystyczna próbuje nam wmówić co innego niż widoczny w postaci kalekich, bezpostaciowych i niezrozumiałych dla samego twórcy dziełach, rozdźwięk między technologią a jej twórczym zastosowaniem. Szansą na zmianę tego stanu rzeczy jest korzystanie pełnymi garściami z dotychczasowych (tradycyjnych) doświadczeń i podstaw związanych z budową formy i treści obrazu oraz twórcze ich rozwijanie poprzez aktywny kontakt z nowymi mediami elektronicznymi. Pracownia skupiła się wokół szeroko rozumianych mediów elektronicznych. Jej działania po dziś dzień opierają się na wykorzystaniu coraz to nowocześniejszych technik komputerowych, aplikacji, narzędzi, środków prezentacji i reprezentacji, wizualizacji, projekcji. Jednocześnie duży nacisk kładzie się na wszelkiego typu aktywność artystyczną przekraczającą tradycyjną barierę twórca-odbiorca. Działania pracowni łącza z jednej strony doświadczenia przestrzeni realnej jak i wirtualnej w obrazach, instalacjach, obiektach stałych, obiektach efemerycznych, wykorzystując możliwości współczesnej kreacji obrazu cyfrowego. Pracownia Obrazu Komputerowego została z czasem przekształcona w Pracownię Obrazu Cyfrowego nie zmieniając swojego dotychczasowego charakteru, a wzbogacając się o dodatkowy, ogólnoplastyczny i otwarty charakter swoich działań. Stała się swego rodzaju eksperymentarium dla studentów, którzy realizując swoje pomysły i idee mogą czerpać z zasobów zarówno wiedzy technicznej jak i artystycznej prowadzących. Pierwszy dzień roku akademickiego 2015/16 przywitał całe środowisko akademickie smutną wiadomością o śmierci profesora Jacka Nowotarskiego, który odszedł od nas przedwcześnie w wieku 67 lat, pozostawiając grono wiernych studentów i Pracownię Obrazu Cyfrowego. Swoim założeniom pozostał wierny do samego końca ganiąc stanowczo postawy prowadzące do zaniku indywidualizmu, uleganiu trendom, schlebianiu masowej, często niewyszukanej publiczności, uleganiu pułapkom instytucjonalnego i instrumentalnego traktowania sztuki jako trampoliny do osiągnięcia sukcesu medialnego czy komercyjnego, często związanego z szokowaniem i epatowaniem odbiorców nieprzemyślanymi i ubogimi artefaktami, jak również wykorzystywaniu krytyki sztuki do osiągania powyższych celów. Promował szacunek zarówno do siebie jak i odbiorcy z założenia posiadającego pewien zasób intelektualnych skojarzeń, pozwalających mu na przeżywanie doświadczenia estetycznego w kontakcie z dziełem. W chwili obecnej stoją przed nami kolejne wyzwania, którym postaramy się sprostać zachowując w pamięci dotychczasowy, eksperymentalny, otwarty, a jednocześnie osadzony mocno w artystycznej tradycji charakter pracowni. Poświęcamy tę wystawę Jego pamięci. Piotr Gryz
|